پگاه نیمه شعبان فجر امید مستضعفان جهان ،خجسته زاد روز حضرت امام مهدی موعود ملل ، تنها عدالتگستر جهان مبارک باد 

وضوي شهادت گرفته ايد شما نگاهبانان حماسه انتظار ؟

 ..و اينك به ارمغان ، در اين مسير ، هرچه گل داغ هرسنبل سپيده اميد هرجا كه ديده ام ، با داس هر كلام (بهر تو چيده ام ( موسوي گرما رودي : من شعر شيعي ام)

 : و تو اي مظلوم تاريخ ، اي پيشواي محرومان ، اي حامي زحمتكشان ، اي انقلابگر پيروز . اي سرو افراخته در دشتهاي خاموش ، اي قامت رعناي عدالت ، اي داد رس مظلومان ، اي فجر اميد ، اي فرياد آزادي . فردا كه دستهامان مي رود تا پنجره هاي شرق را بگشايد ، اميدهامان اينست كه اين بار آفتابي ديگر بتابد ، آفتابي كه بر ملك تو مي تابد ... اي آفتاب ظهور ، ظهور پيروز، پيروزي عدالت ، عدالت و اميد اميد مستضعفان ، مستضعفان پيروز . امشب كه مي خوابيم : شايد آخرين شب هجران باشد ، هجران مشتاقان ، مشتاقان محروم ، محرومان تاريخ ، تاريخ امپراطوران نه ، تاريخ محرومان . براي فرزندانمان حماسه خواهيم سرود ، به آنها خواهيم گفت ما باغبانان كه عمري چشم بر راه گذاشته ايم ، تا تو بيائي و با مژگان ديدگانمان فرش راهت را جارو كنيم ، نشستيم و تو نيامدي . به آنها خواهيم گفت كه لاله هاي انتظار را در قلب هايشان هر روز آبياري كنند مبادا اين گلها از طراوت بيفتد . به انها خواهيم گفت ، وقتي امامتان آمد ، اين لاله ها را چيده با روباني سرخ كه نشانه اعتراضتان بر هرچه ستم و ستمگران بوده بپيچيد و به حضورش ببريد . بگوئيد : اين بود كه در خانه داشتيم متاعي است اندك .... بدانيد او مي پذيرد ، آخر او خيلي رئوف است ، او لاله هاي شما را مي پذيرد ، مگر برايتان نگفتم فرزندانم كه او وارث كريمان تاريخ است و امام قلب تاريخ است . راستي فرزندانم يادتان نرود كه به امامتان بگوئيد ، پدرانمان در فراغت خيلي افسرده شدند ، عاقبت پروانه صفت پرو بالشان را بدست شعله هاي شمع دادند و در هجران تو سوختند . نه اينكه از پاي نشستند ، نه ، حركت فلسفه تشيع است ، شيعه يعني پپرو امامان معصوم ، اماماني كه همه خونشان را در راه عقيده شان دادند يعني شهيد شدند . سلام ما را به او برسانيد . يكبار در چشمان پرفروغش خيره شويد و بجاي `پررتان بگوئيد : السلام عليك يا بقيه الله سلام ما را به او برسانيد . يكبار در چشمان پرفروغش خيره شويد و بجاي پدرتان بگوئيد : السلام عليك يا بقيه الله .

و اگر شما فرزندان ، نيز به پايان زندگي رسيديد و او نيامد بفرزندانتان بگوئيد كه آنهاهم لاله هاي انتظاررا در قلبهايشان آبياري كنند و ... همين ها كه گفتيم به آنها هم بگوئيد و به آنها بگوئيد كه به فرزندانشان .....

اما نه ، خدايا چه ميگويم ، نه آنقدر دير ، نه ... شايد كه فردا ندايت را سردهي : جاء الحق ...

وه كه چه طنين پيروزمندانه اي دارد ، گوئي كه اكنون مي شنوم  اي امام ...

اگر ما مظلومان طعم مظلوميت را چشيديم ، خوب مي فهميم كه تو از همه مظلوم تري زيرا كه با نگاه پرنوذت كه به شعاع همه جهان است ، هر جا را مي بيني و از هر ظلمي آگاهي ، ظلم ها را كه ديدي ، درياي قلب رؤفت طوفاني مي شود .اما سخني نمي تواني گفت ، غير از آنكه نظاره گر باشي ، آخر هنوز اجازه ظهورت نيامده است ...

اينست كه تو را خطاب كردم اي مظلوم تاريخ .

اي صاحب دعوت محمدي (ص) اي وارث صو لت حيدري ، اي وارث حلم حسني اي وارث شجاعت حسيني ، اي وارث عبادت سجادي …. اي وارث هيبت عسكري

بما گفته اند كه ، جمعه ها كه سر مي رسد ، دامن پرده كعبه را چنگ مي زني و ظهورت را ميطلبي : (( خدايا اجازتم ده )) ....خدايا اجازه اش فرما ، آخر جهان در تب و تاب است ، همه جا مي جوشد ، همه مي خروشند ...

هر صبح در زيارت وارث ، بر وارث انبيا و اوليا ، حسين عليه السلام درود مي فرستيم و مصيبت شهادت او را بر تو فرزندش تسليت مي گوئيم يادمان نمي رود كه بگوئيم درود بر تو اي وارث حسين ...

يادمان نمي رود كه بگوئيم درود بر تو اي وارث حسين ...

و نيز همان وقت كه دست هامان را آماده مي كنيم تا با تو ((عهد )) بنديم ، تجديد بيعت كنيم ، مي گوئيم : اي مهدي ، اي امام ، امروز و هر روز ، آماده ، جان بر كف ، با عهدي تازه با گره اي محكم ، نه گسستني كه استوار ...

اگر مرگ  بين ما فاصله اندازد از خدا بخواه كه در قيام ÷پرشكوهت ما را از قبرهايمان بيرون آورد و حال آنكه شمشيرهامان آخته ، نيزه هامان افراشته ، كفن هامان بر تن ، برزبانمان لبيك .

نيز ميگوئيم : خداوندا با ظهورش ÷یپيامبرت را خشنود كن ، در ظهورش تعجيل نما ،  ما آن را دور نمي بينيم اگر دشمن دور مي پندارد ، نزديك است ، قيام نزديك است .

اين حماسه نگاهبانان است ، بر برج نگاهباني خويش ، به شعاع عمرشان به محدوده ديدباني شان ، يعني كه در طول غيبت پيوسته  پاسدار ، پيوسته بيدار ، هميشه هشيار .

مبارزاني سخت پركوش ، با تقوا تسخير نا پذير .

در سنگر مرجعيت ، در مقام تحقيق ، با شمشير قلم ،با خنجر زبان ، با سلاح صبر _ يعني مقاومت _ چه به عنوان پيشوا ، چه در مقام مسلماني عادي ، همه جا ، همه كس با ويژگي هاي انتظار ، پاسدار و مبارز ، همه دست بدست ، فرهنگ اصيل اسلام را به نسل ها سپردند و اينگونه به ما رسيده و ما به ديگران .

همگي راغب دولت كريمانه مهدي ، كه اسلام را عزت و بزرگي بخشد و نفاق و كفر را فرو آورده و نابود كند

در دستي شكوه به خدا از دردها از مصيبت ها .

گله و شكوه از فقدان پيامبر ، غيبت رهبر ، زيادي دشمن ، كمي ياور .و در دستي ديگر ايمان و انتظار ، تقوا و مرزباني ، پاسداري و نگاهباني .

*****

پس حماسه ها را بسرائيد اي حماسه گران ، اي نگاهبانان ، اي منتظران . در شيپورهاي آماده باش خويش فرياد العجل يا صاحب الزمان را حتي بگوش دورترين ستاره ها هم برسانيد ، آخر آنها هم منتظرند ، تكوين در انتظار است ، تشريع مترصد است ، جهان چشم به راه است .

حماسه سر دهيد كه او مي آيد ، او بايد بيايد ، اين وعده خداست پس اينك ، اسب ها را زين كنيد سلاحها را آماده كنيد ، چكمه ها را بپوشيد ،  دست ها را بالا زنيد ، آماده باشيد ، شايد كه تا لحظاتي چند او شما را بخواند > او بيايد ، او به پيش و شما به دنبال ...

راستي آيا وضوي شهادت گرفته ايد ؟  عطر زده ايد ؟ لاله هايتان را آورده ايد؟

نقل از كتاب ذهنيت مستشرقين و اصالت مهدويت از حسين منتظر)